Nauczyciele, specjaliści i inni pracownicy

 

 

HISTORIA SZKOŁY

      1 września 1952 roku, utworzono dwuletnią Zasadniczą Szkołę Optyczną podległą Ministerstwu Przemysłu Maszynowego. W jednej klasie kształcono optyków mechaników, a w drugiej szlifierzy szkła optycznego. Zajęcia odbywały się w jednej z sal użyczonych Szkole Optycznej przez Technikum Mechaniki Precyzyjnej, mieszczącej się w przedwojennej, adoptowanej na jego potrzeby kamienicy przy ulicy Kamionkowskiej 18. Praktyczną naukę zawodu dla optyków mechaników zorganizowano na terenie Polskich Zakładów Optycznych (PZO) przy ulicy Grochowskiej. Na skutek stale rosnącego zapotrzebowania na kadrę fachowców w przemyśle optycznym, Centralny Urząd Szkół Zawodowych pismem z dnia 17 maja 1952 roku powołał do życia z dniem z wyuczonym zawodem. Szkołę Optyczną do przedwojennego budynku szkolnego mieszczącego się na Woli przy ulicy Spokojnej 13, który dzieliła ze Szkołą Fotograficzną oraz z Technikum Przemysłu Zegarowego i Optycznego. Zajęcia warsztatowe, tak jak poprzednio, odbywały się w PZO oraz w budynku na ulicy Kamionkowskiej 18. Szkoła w roku szkolnym 1953/54 liczyła już stu czterdziestu uczniów. Borykała się z wieloma trudnościami: brakiem biblioteki, niedostatkiem podręczników i skryptów, niewielką ilością pomocy naukowych. Niezadowalające było też wyposażenie warsztatów szkolnych. Ponadto należało również zweryfikować zaledwie wstępnie opracowane programy nauczania. W czerwcu 1954 roku opuściło szkołę pierwszych pięćdziesięciu dziewięciu absolwentów. Wszyscy zostali zatrudnieni zgodnie  Ze względu na trudne warunki lokalowe władze oświatowe od 1 września 1953 roku przeniosły          

W lipcu 1954r. Ministerstwo Przemysłu Maszynowego, sprawujące dotychczas pieczę nad „Optykiem” przekazało go Ministerstwo Przemysłu Motoryzacyjnego. Nowy opiekun ulokował szkołę w małym budynku należących do Zakładów Wytwórczych Aparatury Wysokiego Napięcia im. Dymitrowa przy ulicy Drewnickiej 8, w którym mieściło się wygasające Technikum Elektryczne.

Decyzją władz oświatowych w następnym roku szkolnym 1955/1956 Zasadnicza Szkoła Optyczna przeszła na trzyletni cykl nauczania.

W omawianym okresie (1954-1956) warsztaty, coraz lepiej wyposażone w park maszynowy dzięki pomocy PZO, zaczęły przynosić wymierny dochód, bowiem zaczęły produkować lustra do epidiaskopów, płytki płaskie i równoległe, soczewki do polarymetrów, zwierciadła wklęsłe i płaskie, soczewki do aparatury okulistycznej oraz różne rodzaje pryzmatów. Odbiorcami były: Polska Akademia Nauk, Akademia Medyczna, Politechnika Warszawska oraz Instytuty: Lotnictwa, Mechaniki Precyzyjnej i Włókiennictwa.            

W następnym roku (1957/58) Zasadnicza Szkoła Optyczna została przejęta przez Kuratorium Okręgu Szkolnego m.st. Warszawy. Kuratorium przekazało pieniądze na zakup maszyn i urządzeń, wiele też maszyn oddało warsztatom szkolnym PZO oraz Warszawskie Zakłady Foto – Optyczne.         

W roku szkolnym 1968/69 w związku z wyżem demograficznym władze oświatowe zleciły utworzenie sześciu klas pierwszych i wprowadzenie do szkoły nowych specjalności. Obok mechanika, optyka i szlifierza szkła optycznego młodzież w specjalnościach optyk okularowy oraz mechanik maszyn i urządzeń przemysłowych.         

Rosła liczba uczniów, rozrastały się też warsztaty szkolne coraz lepiej wyposażone, przynosząca coraz większe dochody i dlatego Kuratorium Okręgu Szkolnego pismem z dnia 9 grudnia 1968 roku wyodrębniło warsztaty w samodzielne przedsiębiorstwo typu „c” (drobna wytwórczość).        

         Budynek przy Grochowskiej dla tak dużej liczby młodzieży stał się za ciasny. W związku z tym Zasadnicza Szkoła Optyczna otrzymała w roku szkolnym 1969/70 opuszczony przez szkołę podstawową zbudowany z 1935 roku gmach przy ulicy Siennickiej 15. Warsztaty pozostały przy ulicy Grochowskiej. Zorganizowano też dodatkowe stanowiska robocze dla młodzieży (w szkole) przy Siennickiej. W tym też roku przy szkole zawodowej powstało trzyletnie Technikum Mechaniczne nr 3 (na podbudowie ZSZ) o specjalności obróbka skrawaniem.

        We wrześniu 1972r. powołano do życia czteroletnie Liceum Zawodowe nr 11 kształcące młodzież w specjalnościach optyk mechanik i szlifierz szkła optycznego.

         Na mocy zarządzenia Kuratorium Oświaty i Wychowania z dniem 15 września 1972r. powołano Zespół Szkół Mechaniki Precyzyjnej, w skład którego weszły:

trzyletnia Zasadnicza Szkoła Optyczna

trzyletnie Technikum Mechaniczne

czteroletnie Liceum Zawodowe

Średnie Studium Zawodowe dla Pracujących

Tak więc na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zmienił się całkowicie charakter szkoły. Mała szkółka zawodowa przekształciła się w kombinat szkolny liczący sobie w 1972r. ponad 1000 uczniów i 98 personelu.

W roku 1980 do Zespołu Szkół Mechaniki Precyzyjnej przyłączono Zespół Szkół Zawodowych Polskich Zakładów Optycznych, mieszczący się wówczas przy ul. Odrowąża 75.

W 1982 roku Zespół Szkół uroczyście obchodził trzydziestolecie swego istnienia, a w roku szkolnym 1984/85 został uznany za najlepszą szkołę zawodową Warszawy.

Od września 1985r z inicjatywy nowego dyrektora szkoła zmieniła swój profil z kierunku mechaniczno-optycznego na optyczno-elektroniczny i przeszła pod opiekę powstałych w 1976 roku zakładów Przemysłowego Centrum Optyki. Od tej chwili oficjalna nazwa szkoły brzmiała Zespół Szkół Zawodowych Przemysłowego Centrum Optyki.

W skład Zespołu weszły:

Zasadnicza Szkoła Zawodowa PCO

Liceum Zawodowe nr 11

Technikum Mechaniczne nr 3 składające się z trzyletniego technikum na podbudowie ZSZ i pięcioletniego technikum na podbudowie szkoły podstawowej

W 1990 roku Zespół Szkół stał się placówką kuratoryjną i zaczął funkcjonować pod nazwą Zespołu Szkół Opto-Elektronicznych. Pomimo tego, że szkoła przestała być szkołą przyzakładową jeszcze przez kilka lat korzystała odpłatnie z warsztatów PCO.

Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania z dniem 1 lipca 1996r. powołano do życia XCVII Publiczne Liceum Ogólnokształcące o profilu ogólnym. Utworzono dwie klasy, do których przyjęto pięćdziesiąt sześć osób. Pierwsi absolwenci LO opuścili mury szkoły w roku 2000.

Ważnym wydarzeniem było wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę nowej sali sportowej. Inwestorem obiektu początkowo było Kuratorium Oświaty, a następnie Starostwo Powiatu Warszawskiego.

W następnych latach szkoła ulegała kolejnym przemianom organizacyjnym przy jednoczesnym doskonaleniu opieki dydaktycznej i wychowawczej.

I tak w 2002 roku Zespół Szkół Opto-Elektronicznych otrzymał nazwę Zespołu Szkół nr 12 im. Olimpijczyków Polskich, w skład Zespołu w tym czasie wchodziły następujące placówki:

XCVII Liceum Ogólnokształcące im. Olimpijczyków Polskich

XXX Liceum Profilowane

Technikum nr 12

Zasadnicza Szkoła Opto-Elektroniczna

Policealne Studium Zawodowe (przekształcone 3 lata później w Szkołę Policealną nr 19)

W 2008 roku w wyniku zmian organizacyjnych w skład Zespołu wchodziły już tylko trzy placówki:

XCVII Liceum Ogólnokształcące im. Olimpijczyków Polskich

Technikum nr 12

Szkoła Policealna nr 19

Pięć lat później Zespół Szkół czekała kolejna reorganizacja, do Jego składu dołączone zostało Gimnazjum Sportowe nr 21 w miejsce Szkoły Policealnej nr 19. Ostatecznie w wyniku reformy oświaty wygaszającej gimnazja Zespół Szkół nr 12 od roku szkolnego 2019/2020 składa się z dwóch placówek:

XCVII Liceum Ogólnokształcące im. Olimpijczyków Polskich

Technikum nr 12

 

KOLEJNE SIEDZIBY SZKOŁY

1.      Kamionek                                    ( 1952-1953)                                             Kamionkowska 18

2.      Wola                                             ( 1953-1954)                                             Spokojna 13

3.      Kamionek                                    ( 1954-1956 )                                            Drewnicka 8

4.      Grochów                                       ( 1956-1969)                                            Grochowska 194/196

5.      Grochów                                       ( 1969 do dziś )                                        Siennicka 15

 

 

DYREKTORZY SZKOŁY

1.      Stanisław Domosud                                                     ( 1952-1953)

2.      Jan Kamiński                                                                ( 1953-1968)

3.      inż. Józef Pelczarski                                                     ( 1968-1972)

4.      mgr Kazimierz Skrzypa                                               ( 1972 – 1977 )

5.      mgr  inż.  Janina Wcisło – Marciniak                       ( 1977 – 1985 )

6.      mgr Marian Skwarzewski                                            ( 1985 – marzec 1991 )

7.      p.o. dyrektora inż. Honorata Urlińska                      ( marzec 1991 – sierpień 1991 )

8.      mgr Liliana Matysiak                                                    (1991 do 2012 )

9.      p.o. dyrektora mgr Wiesława Borkowska                 ( 2012-2013)

10.    mgr Barbara Mierzwa                                                    ( 2013 do dziś )